Khmer Dictionary: សម្ប័ទ

1. សម្ប័ទ ( ន.នាមសព្ទ ) [សំ-ប័ត ] or សម្បទា   ( សំ.សំស្រ្កឹត ( ភាសាសំស្រ្កឹត ), បា.បាលី​ ( បាលីភាសា ) )
   (សម្បទ៑; សម្បទា) ការ​ដល់​ព្រម, ការ​គ្រប់​ព្រម​ឬ​គ្រប់​គ្រាន់, ការ​បរិបូណ៌; ការ​សម​ប្រកប; គុណ​ជាតិ​ជា​គ្រឿង​សម្រេច​ប្រយោជន៍; សម្បត្តិ : មនុស្ស​អ្នក​មាន​កេរ្តិ៍​ឈ្មោះ​យស​ស័ក្ដិ​ទ្រព្យ​ធន ព្រោះ​មាន​សម្ប័ទ ឬ សម្បទា ៤ យ៉ាង គឺ ការ​ខំ​ប្រឹង​ប្រកប​កិច្ច​ការ​មិន​ខ្ជិល​ច្រអូស, ការ​ចេះ​ថែ​រក្សា, ការ​គប់​រក​យក​មនុស្ស​ល្អ​ជា​គ្នា, ការ​ចាយ​វាយ​ទ្រព្យ​ធន​ត្រូវ​បែប​បទ ។ គុណ​សម្ប័ទ ឬ --សម្បទា (ម. ព.មើលពាក្យ ( ចូរមើលពាក្យ . . . ) សម្បត្តិ) ។ល។ (ម. ព.មើលពាក្យ ( ចូរមើលពាក្យ . . . ) ភោគ​សម្ប័ទ និង បរិវារ​សម្ប័ទ ផង) ។
   

1. សម្ប័ទ ( n ) [sɑmbat]
   aptitude, fitness; quality, attribute, natural gift, character, nature