Khmer Dictionary: សាសន

1. សាសន ( ន.នាមសព្ទ ) [--សៈន៉ៈ]   ( បា.បាលី​ ( បាលីភាសា ), សំ.សំស្រ្កឹត ( ភាសាសំស្រ្កឹត ) )
   (ឝាសន) ពាក្យ​បណ្តាំ, ពាក្យ​ផ្តាំ​ផ្ញើ; ពាក្យ​ប្រៀន​ប្រដៅ, ការ​ប្រៀន​ប្រដៅ; សាសនា, លទ្ធិ; ពាក្យ​បង្គាប់, ការ​បង្គាប់​បញ្ជា; ដំណឹង; សំបុត្រ; ពាក្យ​ប្រកាស, ការ​ប្រកាស​ប្រាប់; ការ​ជឿ​ស្ដាប់; ការ​ដាក់​ទណ្ឌ​កម្ម, ការ​ផ្ចាល​ទោស; ការ​កែ​សម្រួល; ការ​គ្រប់គ្រង; ការ​ត្រួតត្រា ។
   - សាសន​កាល ឬ
   - --សម័យ កាល​ឬ​សម័យ​ដែល​ឥត​អំពី​សាស្ដា​ដើម​ទៅ​ហើយ នៅ​សល់​តែ​សាសនា ។
   - សាសន​កិច្ច ឬ - --ក្រឹត្យ កិច្ច​ឬ​ក្រឹត្យ​ក្នុង​សាសនា​ឬ​របស់​សាសនា ។
   - សាសន​ទូត, សាសនហារិន ឬ
   - --ហារី អ្នក​នាំ​សំបុត្រ, អ្នក​នាំ​ដំណឹង​ឬ​ពាក្យ​បណ្តាំ (បើ​ស្ត្រី​ជា សាសន​ទូតី, សាសន​ហារិនី) ។
   - សាសន​ទូសកៈ អ្នក​ប្រទូស្ដ​សាសនា (បើ​ស្ត្រី​ជា សាសន​ទូសិកា) ។
   - សាសន​ធម៌ ធម៌​ជា​ពាក្យ​ប្រៀន​ប្រដៅ ក៏​គឺ​សាសនា​នុះ​ឯង ។
   - សាសន​បត្រ សំបុត្រ​បញ្ជាក់​ការ​យ៉ាង​ដាច់​ខាត ។
   - សាសនប្បដិបត្តិ ឬ
   - --ប្រតិបត្តិ ការ​ប្រតិបត្តិ​តាម​សាសនា ។
   - សាសនប្បវត្តិ ឬ
   - --ប្រវត្តិ ដំណឹង​សាសនា, ពង្សាវតារ​សាសនា ។
   - សាសន​មណ្ឌល មណ្ឌល​សាសនា, សាសនា​ទាំងមូល ។
   - សាសន​មូល ទី​តាំង​ឬ​ឫស​គល់​នៃ​សាសនា
   - សាសន​វិទ ឬ
   - --វិទូ អ្នក​ប្រាជ្ញ​ខាង​ការ​ប្រកាស​សាសនា ។
   - សាសន​វោហារ វោហា​របស់​សាសនា, ពាក្យ​ប្រើ​ក្នុង​សាសនា ។
   - សាសន​សម្បត្តិ សម្បត្តិ​សម្រាប់​ទំនុក​ចម្រុង​សាសនា ។
   - សាសនាយុ (បា. < សាសន + អាយុ) អាយុ​សាសនា គឺ​ការ​ឋិត​នៅ​នៃ​សាសនា ។
   - សាសនូបត្ថម្ភ (បា. < សាសន + ឧបត្ថម្ភ) ការ​ទំនុក​បម្រុង​សាសនា ។
   - សាសនូបត្ថម្ភក៏ (បា. < សាសន + ឧបត្ថម្ភក) អ្នក​ទំនុក​បម្រុង​សាសនា (បើ​ស្ត្រី​ជា សាសនូបត្ថម្ភិកា) ។
   - សាសនោវាទ (បា. < សាសន + ឱវាទ ) ដំបូន្មាន​ក្នុង​សាសនា ។ល។
   
2. សាសន -- or សាសនោ--
   (មើល​ក្នុង​ពាក្យ សាសន) ។
   
3. សាសនា ( ន.នាមសព្ទ ) [សា-ស្នា]
   ពាក្យ​ប្រើ​ក្លាយ​មក​ពី សាសន (ម. ព.មើលពាក្យ ( ចូរមើលពាក្យ . . . ) នេះ) : សាសនា​ព្រះ​ពុទ្ធ, សាសនា​ព្រាហ្មណ៍ (ព. កា.ពាក្យកាព្យ គឺពាក្យសម្រាប់ប្រើក្នុងកាព្យ សរសេរ​ជា សាស្នា តាម​សូរ​សំនៀង​ថា​ក៏​បាន) ។
   
4. សាសនិក ( ន.នាមសព្ទ ) [សា-សៈ-- ]   ( បា.បាលី​ ( បាលីភាសា ) )
   អ្នក​កាន់​សាសនា (បើ​ស្ត្រី​ជា សាសនិកា) ។ តាម​តែ​ជឿ​កាន់​តាម​សាសនា​ណា​ក៏​ដោយ ហៅ​ថា សាសនិក, សាសនិកា បាន​ដូច​គ្នា ។
   
5. សាសន៍ ( ន.នាមសព្ទ )   ( បា.បាលី​ ( បាលីភាសា ), សំ.សំស្រ្កឹត ( ភាសាសំស្រ្កឹត ) )
   (សាសន; ឝាសន) សាសន, សាសនា : សាសន៍​ព្រះ​ពុទ្ធ ឬ ពុទ្ធ​សាសន៍, សាសន៍​ព្រាហ្មណ៍; ចូល​សាសន៍; មនុស្ស​ខ្លះ​មាន​ជាតិ​ត្រូវ​គ្នា ប៉ុន្តែ​សាសន៍​ខុស​គ្នា; ខ្មែរ, សៀម, លាវ, មន, ភូមា, សិង្ហល,... មាន​ជាតិ​ផ្សេង​គ្នា​ប៉ុន្តែ​សាសន៍​ត្រូវ​គ្នា ព្រោះ​ជា​ពុទ្ធ​សាសន៍​ដូច​គ្នា (ម. ព.មើលពាក្យ ( ចូរមើលពាក្យ . . . ) សាសន ផង) ។
   

1. សាសន ( n ) [saasaʔnaʔ]   - detail »
   religion, doctrine, belief
   
2. សាសន ( n ) [saasaʔnaʔ]   - detail »
   punishing, correcting, controlling, governing; obedience
   
3. សាសន ( n ) [saasaʔnaʔ]   - detail »
   letter, message, notice, notification, declaration; information, news
   
4. សាសន ( n ) [saasaʔnaʔ]   - detail »
   advice; order, command
   
5. សាសនា ( n ) [saasnaa, saasaʔnaa]   - detail »
   religion
   
6. សាសនិក ( n ) [saasaʔnɨk]   - detail »
   believer, person who belongs to an organized religion
   
7. សាសនូបត្ថម្ភ ( v ) [saasaʔnuʔpattʰɑm]   - detail »
   to provide for / support a religion
   
8. សាសន៍ ( n ) [sah]   - detail »
   religion; nationality; race