Khmer Dictionary: កម្ម

1. កស្យាជីវកម្ម ( ន.នាមសព្ទ ) [ក័ស-ស្យ៉ា-ជី-វៈ-កាំ ]
   (កសិ + អាជីវកម្ម) អាជីវ​កម្ម​ខាង​ការ​ភ្ជួរ​រាស់, ការងារ​ចិញ្ចឹម​ជីវិត​ដោយ​របរ​ស្រែ​ចំការ ។
   
2. កិតនាម ( ន.នាមសព្ទ ) [កិតៈ--]
   (ក្ឫត > ក្រឹត--) នាមនាម​ដែល​ចេញ​ពី​វិគ្រោះ​មក​ជា សាធនៈ ដូច​ជា​ ករ៑ + ណី > ឦ > ការី, ការិណី ឬ ការិនី; កម្ម (សទ្ទុបបទ) + ករ៑ + ណ > អ > កម្មការ, កម្ម + ករ៑ + អ > កម្មករ;...។ ភាសា​ខ្មែរ​ដូច​ជា កើត > កំណើត; កល់ > កំណល់; កាច > កំណាច; ខុស > កំហុស; ខូច > កំហូច; ខូង > ក្រហូង; គរ > គំនរ; គូរ > គំនូរ; គុំ > គំនុំ ប៉ុណ្ណោះ​ជាដើម ហៅ​ថា សាធនៈ ក៏​បាន (ម. ព.មើលពាក្យ ( ចូរមើលពាក្យ . . . ) សាធនៈ ទៀត​ផង) ។
   
3. កុសល ( ន.នាមសព្ទ ) [កុសល់]
   កម្ម​ដែល​កម្ចាត់បង់​នូវ​អំពើ​អាក្រក់ (បុណ្យ) ។ ព. ផ្ទ. អកុសល ។
   
4. ក្សេត្រ ( ន.នាមសព្ទ )
   (ខេត្ត) ស្រែ, ទី, តំបន់ ។
   - ក្សេត្រ​កម្ម, ក្សេត្រ​ក្រឹត្យ កិច្ច​ការ​ខាង​ស្រែ​ចម្ការ ។
   
5. ខណ្ឌសីមា ( ន.នាមសព្ទ ) [ខាន់-ឌៈ-សីម៉ា]
   សីមា​តូច ។ ឈ្មោះ​ពទ្ធ​សីមា​តូច ដែល​ព្រះ​ភិក្ខុ​សង្ឃ​សន្មត ដោយ​ញត្តិ​ទុតិយ​កម្ម​វាចា ផ្ដាច់​ចេញ​ចាក​មហា​សីមា ដើម្បី​ធ្វើ​សង្ឃ​កម្ម​ដោយ​ងាយ (ព. វិ. ពុ.) ។
   
6. កត្តុវាចក ( ន.នាមសព្ទ ) [កាត់-តុ-វា-ចៈ-កៈ ឬ--ចក់]
   ឈ្មោះ​វាចកៈ​មួយ​ក្នុង​វេយ្យាករណ៍​បាលី ។ ព. ផ្ទ. កម្ម​វាចក, ភាវ​វាចក ។
   
7. កម្ម ( ន.នាមសព្ទ ) [កាំ ]
   (កម៌នំ) អំពើ; ទោះ​អំពើ​ល្អ​ក្ដី អាក្រក់​ក្ដី ក៏​ហៅ​ថា កម្ម (កម្ម​ជា​កុសល, កម្ម​ជា​អកុសល) : ទទួល​កម្ម, រង​កម្ម តាម​កម្ម​ចុះ គឺ​ទទួល, រង តាម​អំពើ​ដែល​ខ្លួន​បាន​ធ្វើ បាន​សន្សំ​មក​ហើយ ។
   - កម្ម​ករ (កាំ-មៈ-ក) ន. (បា.) អ្នក​ធ្វើ​ការ​បម្រើ​ដោយ​ឈ្នួល (អ្នក​ស៊ី​ឈ្នួល) : ពួក​កម្មករ​កំពុង​ធ្វើ​ការ​ខ្ញៀវ ។
   - កម្មក្ខ័យ (កាំម៉ាក់ខៃ) ន. (បា. កម្មក្ខយ) ដំណើរ​អស់​កម្ម : គាត់​ស្លាប់​ដោយ​កម្មក្ខ័យ​របស់​គាត់ ។
   - កម្មជ្ជវាត (កាំម៉ាច់-ជៈវាត) ន. (បា.) ខ្យល់​កើត​អំពី​កម្ម គឺ​ខ្យល់​ដែល​បក់​ក្នុង​ឧទរ​មាតា​កាល​ប្រសូត​បុត្រ ខ្យល់​នេះ​ហើយ​ ដែល​បក់​នាំ​កូន​ឲ្យ​ប្រសូត​ចេញ​ចាក​ផ្ទៃ​មាតា ។
   - កម្មដ្ឋាន (កាំម៉ាត់-ឋាន) ន. (បា.) ហេតុ​ជា​ទី​តម្កល់​នៃ​បរិកម្ម : ចម្រើន​កម្មដ្ឋាន ។
   - កម្មន្តរាយ (កាំ-ម៉ន់-តៈ-រ៉ាយ) ន. (បា.) អន្តរាយ​នៃ​ការងារ, ការ​វិនាស​ខូច ខាត​ការងារ; អន្តរាយ​ព្រោះ​កម្ម ។
   - កម្មន្តសាល (--តៈ--សាល) ន. (បា.) សាល​នៃ​ការងារ, រោង​សម្រាប់​ធ្វើ​ការ​របរ​ផ្សេង​ៗ ។
   - កម្មបថ (កាំម៉ៈបត់) ន. (បា.) ផ្លូវ ឬ គន្លង​នៃ​កម្ម គឺ​ដំណើរ​របស់​អំពើ​អាក្រក់ ឬ ល្អ​ដែល​សត្វ​លោក​ធ្វើ​ដោយ កាយ វាចា ចិត្ត; ខាង​អាក្រក់​ហៅ​ថា អកុសល​កម្មបថ មាន ១០ យ៉ាង, ខាង​ល្អ​ហៅ​ថា កុសល​កម្មបថ មាន ១០ យ៉ាង ។
   - កម្មបលិពោធ (កាំ-ម៉ៈ-ប៉ៈ-លិ-ពោត) ន. (បា.) ការ​រវល់, កង្វល់​ដោយ​ការងារ, ការ​ជាប់​ចំពាក់​ដោយ​កិច្ច​ការ​ផ្សេង​ៗ ។
   - កម្ម​វត្ថុ (កាំ-ម៉ៈ-វាត់-ថុ) ន. (បា.) រឿង​នៃ​ការងារ; សេចក្ដី​បំព្រួញ​រឿង​ក្នុង​សំបុត្រ​ស្នាម​ផ្សេង​ៗ ដើម្បី​ឲ្យ​ដឹង​ថា​ជា រឿង​នេះ រឿង​នោះ : សំបុត្រ​ជា​ផ្លូវ​ការ ច្រើន​តែ​មាន​កម្ម​វត្ថុ ។
   - កម្ម​វាចក (កាំ-ម៉-វា-ចៈ-កៈ ឬ ចក់) ន. (បា.) ឈ្មោះ​វាចក​មួយ​ក្នុង​វេយ្យាករណ៍​បាលី។
   - កម្ម​វាចា ន. (បា.) ពាក្យ​សម្រាប់​សូត្រ​ប្រកាស​ជំនុំ​សង្ឃ ឲ្យ​ដឹង​ក្នុង​កិច្ច​ជា​សង្ឃ​កម្ម​ផេ្សង​ៗ តាម​វិនយប្ប-ញ្ញត្តិ​ក្នុង​ព្រះ​ពុទ្ធ​សាសនា : សូត្រ​កម្ម​វាចា ។
   - កម្ម​វាចាចារ្យ (កាំម៉ៈវា ចាចា) ន. (សំ. បា. កម្ម​វាចកាចរិយ, កម្ម​វាចាចរិយ) ភិក្ខុ​ជា​អាចារ្យ អ្នក​សូត្រ​នូវ​កម្ម​វាចា (លោក​គ្រូ​សូត្រ) ។ កម្ម​វិធី ន. (បា. --វិធី) របៀប ឬ​បែប​ផែន​នៃ​កិច្ច​ការ​ដែល​ត្រូវ​ធ្វើ : កម្ម​វិធី​បុណ្យ ។
   - កម្ម​វិបាក ន. (បា.) ផល​របស់​កម្ម : ទទួល​កម្ម​វិបាក ។
   - កម្មស្សទ្ធា (កាំ-មុ័ស-សាត់-ធា) ន. (បា.) ជំនឿ​ចំពោះ​កម្ម, សេចក្ដី​ជឿ​នូវ​អំពើ​ដែល​ត្រូវ​ធ្វើ ។
   - កម្ម​សិទ្ធិ (កាំ-ម៉ៈ-សិត) ន. (បា.) វត្ថុ​ដែល​សម្រេច​តាម​អំណាច​ច្បាប់​ថា​ជា​របស់​ខ្លួន​ដាច់​ស្រេច​ហើយ, មុខ​ការងារ ឬ​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ដែល​ត្រូវ​សម្រេច​បាន​មក​លើ​ខ្លួន : ដី​នេះ​ជា​កម្ម​សិទ្ធិ​របស់​ខ្ញុំ ។
   - កម្មាយតនៈ (កាំ-ម៉ា-យ៉ៈ-តៈ-ន៉ៈ) ន. (បា. កម្ម + អាយតន) កន្លែង​ធ្វើ​ការងារ, ទី​ប្រជុំ​នៃ​ការងារ ។
   
8. កម្ម --
   (មើល​ក្នុង​ពាក្យ កម្ម) ។
   
9. កល្យាណ ( គុ.គុនសព្ទ ) [កល់-យ៉ាន]
   ល្អ, ដែល​មាន​លំអ ។
   - កល្យាណ​កម្ម (កល់-យ៉ាណៈ-ក័ម) ន. អំពើ​ល្អ, កុសល​កម្ម ។ ព. ផ្ទ. លាមក​កម្ម ។
   - កល្យាណ​ការី (កល់-យ៉ា ណៈការ៉ី) ជន​អ្នក​ធ្វើ​អំពើ​ល្អ, អ្នក​ធ្វើ​ការ​កុសល ។ ស្ត្រី​ជា កល្យាណ​ការិនី ។
   - កល្យាណ​មិត្ត (កល់-យ៉ាណៈមិត) មិត្ត​ល្អ, មិត្ត​ត្រឹម​ត្រូវ​ដែល​បុគ្គល​គួរ​សេព​គប់ គួរ​រាប់​រក​យក​ជា​គ្នា ។ ព. ផ្ទ. បាប​មិត្ត ។
   
10. ការិយ​កម្ម ( ន.នាមសព្ទ ) [កា-រ៉ិ-យ៉ៈកាំ]
    កិច្ចការ ឬ​ការងារ​ដែល​គេ​ត្រូវ​ធ្វើ ។
    

Next >>

1. កម្ម ( n ) [kam, kammeaʔ-, kammaʔ-]   - detail »
   action, act, deed; activity; object; consequence / result (esp. of a past deed), karma (the doctrine that good conduct brings good results in this or subsequent lives), fate; actions / thoughts (esp. of an evil nature in a prior existence which produce effects in a subsequent existence)
   
2. កម្ម ( n ) [kam, kammeaʔ-, kammaʔ-]   - detail »
   manual work
   
3. កម្ម ( n ) [kam, kammeaʔ-, kammaʔ-]   - detail »
   object, complement (grammar)
   

1. កុសលកម្ម [koʔsal kam~kammeaʔ or kammaʔ]
   good deed, virtue
   
2. ក្សេត្រកម្ម [kseɛt kam~kammeaʔ or kammaʔ]
   rice farming / culture
   
3. ខនិជកម្ម [kʰaʔnɨc kam~kammeaʔ or kammaʔ]
   mineralization
   
4. គូកម្ម [kuu kam~kammeaʔ or kammaʔ]
   married couple separated shortly after marriage by death or divorce
   
5. ចងកម្មចងពៀរ [cɑɑŋ kam~kammeaʔ or kammaʔ cɑɑŋ piə]
   to cause problems for
   
6. គុណកម្ម [kun kam~kammeaʔ or kammaʔ]
   gratitude
   
7. ឃាតកម្ម [kʰiet kam~kammeaʔ or kammaʔ]
   assassination, murder
   
8. ចិញ្ចឹមជីវិត [----- ----- cəɲcəm ciivɨt daoy ----- kam~kammeaʔ or kammaʔ]
   to make a living
   
9. ចារកម្ម [caa kam~kammeaʔ or kammaʔ]
   espionage
   
10. ចិត្តកម្ម [cət kam~kammeaʔ or kammaʔ]
    See:ចិត្រកម្ម

Next 10 entries »